خیابان وزرا (خالد اسلامبولی) به نام احمد رضا احمدی یا کانون ؛ یک تیر و دو نشان
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۱۶۳۲۹
عصر ایران؛ سروش بامداد- حضور هنرمندان و نویسندگان و شاعران در آیین بدرقه احمد رضا احمدی چهره برجسته فرهنگ و هنر و ادبیات ایران همان‌گونه بود که انتظار می‌رفت و خوش‌بختانه کرونا هم رخت بربسته و مجال اجتماعاتی از این دست دوباره فراهم شده است.
زنده یاد احمد رضا احمدی
این که نام‌هایی در اندازه و آوازه مسعود کیمیایی، آیدین آغداشلو، فرامرز قریبیان، بهمن فرمان‌آرا، لیلی گلستان، احمد پوری، هرمز علی‌پور، محمود معتقدی، کامیار عابدی، سهیل محمودی، فرهاد عابدینی، فریدون عموزاده خلیلی، جمال‌الدین اکرمی، بهرام دبیری، مصطفی رحمان‌دوست، شهرام اقبال‌زاده، فرهاد حسن‌زاده، مرتضی کاظمی، حسین مرعشی، محمد بهشتی، محمدجواد حق‌شناس، قطب‌الدین صادقی، هادی خانیکی، امیر آقایی، منصور ضابطیان، هیوا مسیح، منوچهر شاهسواری، صفورا نیری، یغما گلرویی، محمدعلی جعفریه و حمیدرضا شاه‌آبادی حاضر بودند جای تعجب نداشت اما چنان که مشهود است حتی یک نفر از جماعت اصول گرا حاضر نبودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آیین وداع با احمد رضا احمدی؛ فرامرز قریبیان، مسعود کیمیایی و ایدین آغداشلو
چرا این قدر کار به دستان ما خصوصا فعلی‌ها با ادبیات و هنر بیگانه و نامهربان‌اند و چرا از مقامات ارشد کسی به خود زحمت شرکت نمی‌دهد؟ این در حالی است که شخص رهبری به عنوان علاقه‌مند ادبیات شناخته می‌شود. اما در سطوح دیگر انگار نه شعر دوست دارند نه رمان. نه فیلم می‌بینند و نه به ادبیات علاقه دارند.
احمد رضا احمدی کاراکتری غیر سیاسی داشت و شاید بتوان او را به سهراب سپهری ماننده دانست خصوصا این که اهل نقاشی هم بود. با این همه چون به هنر برای هنر باور داشت و کلمه را تنها در خدمت زیبایی می خواست از نظر چهره های غیر ایدیولوژیک مطلوب نبود.
دیروز نوشتم مگر ۵۰ سال در عرصه ادبیات کودک تلاش نکرد؟ چرا وزیر آموزش و پرورش زحمت دو سطر پیام تسلیت به خود نداد؟ مگر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیوند ارگانیک با این وزارتخانه ندارد؟ از احمد رضا احمدی زلال تر و بی مساله تر و بی حاشیه تر و پاکیزه تر آخر که؟
از دو حال خارج نیست: یا نمی شناختند یا می شناختند و این سبک وسیاق را نمی پسندیدند. بله. شاید گفته شود نمی توان گریبان این و آن را گرفت که چرا در فلان مراسم شرکت نکردید؟ کما این که مسعود کیمیایی و آیدین آغداشلو و دیگران نیز در هر آیینی شرکت نمی‌کنند.
آیین وداع با احمد رضا احمدی؛ تهران/ خیابان وزرا، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
در اینجا اما صحبت از کار به دستان است. این که از ۲۹۰ نماینده مجلس شاید هیچ نماینده ای شرکت نکرده باشد یعنی یا اهل این عرصه ها نیستند یا جامعه هنرمند و نویسنده نسبتی با آنان ندارد. صریح و روشن می خواهم بپرسم چرا این قدر کار به دستان فعلی با ادبیات و هنر بیگانه اند؟
چرا وقتی صحبت می کنند دو بیت شعر در کلام شان نیست؟ روزگاری اگر از این جماعت می پرسیدند به کدام موسیقی گوش می کنند از روی رو دربایستی می گفتند شجریان. بعد از ۸۸ این را هم نمی گفتند!
سال ها پیش خبرنگار همشهری از آقای میرسلیم پرسید آخرین فیلمی که دیده اید چه فیلمی بوده است؟ پاسخ او عجیب تر از تفاوت قایل نشدن بین لندکروز و ۲۰۶ بود. زیرا گفته بود: خوش بختانه پس از وزارت ارشاد دیگر ناچار نیستم فیلم ببینم! یعنی از سر اکراه و به مثابه اکل میت در دوران وزارت ارشاد (۷۲ تا ۷۶) گاهی به تماشای فیلم می نشسته است.
مشکل اصلی کار به دستان کنونی کتاب نخواندن و بی علاقگی به ادبیات و هنر است. وگرنه همین معاون اول اگر خاطرات نصرت الله خانی رییس دفتر دکتر مصدق را خوانده بود نمی گفت دولت وظیفه خانه ساختن ندارد و درمی یافت دکتر مصدق چگونه خازنی را مامور واگذاری زمین و ساخت شهرک نارمک کرد و هنوز نمونه ای از شهرسازی مدرن است.
چهره هایی مثل دکتر حداد عادل و دکتر لاریجانی البته کتاب خوان اند. اولی با اهل ادبیات حشر و نشر دارد ولی او هم در این گونه آیین ها غایب است و دومی از گردونه کنار گذاشته شده است و کار دست کسانی است که انگار نسبتی با فرهنگ ندارند.
جای سید محمود دعایی هم البته خالی بود که پای ثابت این گونه مراسم بود و نماز میت را هم به جا می آورد ولی منظور مقامات اجرایی و نمایندگان مجلس است.
آدمی درگذشته که زاده کرمان بود و بعد از کوچ خانواده به تهران در این شهر ماندگار شد و نسب او به آیت الله حاج احمد مجتهد کرمانی می رسیده اما گمان نمی کنم نه نماینده ای از تهران و نه از کرمان حضور داشته است. همین هم نشانه ای است که این مجلس نماینده اکثریت مردم نیست چون سلایق متنوع را نمایندگی نمی کنند. اینها بهانه است برای حرف اصلی و آن هم این که چرا این جماعت این قدر با هنر و ادبیات بیگانه است؟
چندی پیش در مراسمی از روزنامه نگار کهنه کار که از رسانه دور نگاه داشته شده و سرگرم کشاورزی است خواستند سخنی بگوید و پشت تریبون همین را گفت. این که چرا صحبت ها خشک و کلیشه ای و شعاری و تکراری است و یک بیت حافظ دست کم نخواندید؟
از دولت ابراهیم رییسی دست کم وزیر میراث فرهنگی او می توانست بیاید. او که سال های طولانی رییس صدا و سیما بوده است. درست است که به تازگی گفت مهم ترین دغدغه در عرصه گردشگری ساخت آبریزگاه است ولی متولی میراث فرهنگی هم هست و میراث فرهنگی که فقط عالی قاپو و کاخ گلستان نیست.
امثال احمد رضا احمدی هم میراث فرهنگی به حساب می آیند. مگر این همه کتاب شعر و داستان و نمایش نامه بر جای نگذاشته است؟
مگر از ۱۳۴۸ یعنی ۵۴ سال قبل تا ۹۶ یعنی ۶ سال پیش در حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان فعال نبوده است؟
سال ۱۳۴۸ کتابی نوشته با عنوان »من حرفی دارم که فقط شما بچه ها باور می کنید«. می دانید نقاشی این کتاب کار که بوده؟ عباس کیا رستمی! سال ۶۶ یعنی ۳۶ سال قبل اشعار سهراب سپهری را در کاستی با عنوان »در گلستانه«خوانده بود. آهنگ ساز دکلمه »دور تا نزدیک«او هوشنگ کامکار است. شعر او به فرانسه را روزنامه نگاری چون صدرالدین الهی ترجمه و در لومون منتشر کرد. چه کار باید می کرده تا بدانیم به لحاظ فرهنگی و ادبی و هنری درجه یک بوده است؟
در میان حاضران البته محمد جواد حق شناس عضو شورای شهر پیشین هم بود. هم او که نام گذاری معابر تهران به نام چهره هایی چون اسلامی ندوشن و ناصر حجازی و شجریان به رغم تمام مانع تراشی ها حاصل پی گیری او در شورای شهر قبلی است.
احمد مسجد جامعی هم اگر سوگ وار و درگیر مراسم مادر نبود قطعا می آمد ولی هویت فرهنگی شهر به این آدم هاست. کیست که از خیابان وصال بگذرد و از حسن سلیقه در نصب تندیس دکتر اسلامی ندوشن در خیابان فرعی که به نام اوست لذت نبرد؟ جالب این که تازه دانستم خیابان مقابل همب ه نام همسر اوست: خانم دکتر شیرین بیانی و هر دو وقتی در قید حیات بودند و دومی خوش بختانه هنوز هستند.
می توان حدس زد یکی از گزینه ها هم احمد رضا احمدی بوده ولی معمولا درباره افراد زنده این نگرانی هست که نکند حرفی بزنند و موضعی بگیرند و به بعد از حیات موکول می شود. منتها اکنون نه شورای شهر چنین گرایشی دارد و نه حق شناس در آن است.
حق شناس با انتخاب معابری که هنوز نام شهیدی بر تارک آن نبود توانست چهره های فرهنگی را در سطح شهر ماندگار کند و اگر ذوقی در کار به دستان فعلی باشد خیابانی را به نام احمد رضا احمدی نام گذاری خواهند کرد.
اگر قرار بر تجدید رابطه با مصر باشد دولت و شهرداری و شورای شهر ناچارند نام خیابان خالد اسلامبولی را تغییر دهند. همان کاری که در مشهد با نام خیابان شیخ نمر انجام دادند. در این صورت بهترین گزینه برای خیابانی که هنوز با نام وزرا مشهور تر است تا خالد اسلامبولی یا پارک همین احمد رضا احمدی است چون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یا انجمن ایران و امریکای سابق در این خیابان واقع است و مرکزیت از وصال به این خیابان انتقال یافته است.
منتها اگر خواستند چنین کنند و اندک ذوقی یافت شد در تابلو قید کنند شاعر و نویسنده. چون مثلا در امیرآباد خیابان هفدهم به نام نادر ابراهیمی شده ولی خیلی‌ها فکر می کنند مثل خیابان های دیگر است در حالی که در تابلو باید قید شود «نویسنده فقید: نادر ابراهیمی».
شهردار بعدی هم تندیسی از احمد رضا احمدی را ابتدای خیابان وزرا مقابل سینما آزادی نصب کند. شهردار بعدی به این خاطر که از آقای زاکانی این انتظار به دور است اما اگر او هم این کار را انجام دهد شاید قدری از زشتی تلاش برای تصرف خانه اندیشمندان کاسته شود.
از کسانی که به روسیه سفر کرده اند بپرسید که جدای عظمت بناها با آن سقف های بلند بیشتر تحت تاثیر چه قرار گرفته اند. نام نویسندگان و تندیس های آنان در جای جای شهرها. آن وقت شهرهای ما با ادبیات هزار ساله و چهره های درخشان و این همه علاقه مردم نباید تا این حد بیگانه با هنر جلوه کند.
شیراز و نیشابور و توس و همدان با چه شناخته می‌شوند؟ در همین تهران نام‌گذاری میدان و خیابان در سعادت‌آباد به نام قیصر امین‌پور حس و حال خوبی می‌دهد.
از گله از غیبت پشت میز‌نشینان کت‌و‌شلوار پوش با محاسن و یقه‌های بسته رسیدیم به پیشنهاد تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی به شاعر: احمد رضا احمدی.
شما که دو روز دیگر ناگزیر خواهید بود اسم خیابان را به خاطر سفارت مصر تغییر دهید اگر زودتر به این بهانه تغییر دهید محترمانه‌تر و مقبول‌تر است! حداقل بگذارید کانون تا نه تنها یادآور احمدرضا احمدی باشد که چهره های دیگر برآمده از آن را هم شامل شود.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: وزیر آموزش و پرورش و ادبیات کودک؛ آیا رضا مراد، احمد رضا را می‌شناسد؟ احمد رضا احمدی؛ «کبوتر تنها»یی که به «برج کهنه» مرگ رسید احمدرضا احمدی ؛ یه دفعه قرار بگذاریم ، بشینیم آه بکشیممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: احمد رضا احمدی کیا رستمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۱۶۳۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ابهامات بر سر مستثنی شدن قوه قضاییه، وزرا و هیات رئیسه مجلس از «شفافیت» قوای سه گانه
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هر چند که نمایندگان مجلس یازدهم پیش از رسیدن به مجلس، عملیاتی کردن «شفافیت» در مجلس را وعده می دادند، اما همین که پای‌شان به ساختمان هرمی شکل بهارستان رسید خلف وعده کردند و به طرح شفافیت قوای سه‌گانه رأی منفی دادند.
بعد از رد طرح شفافیت آرا، بهارستانی‌ها به دنبال تصویب طرح «شفافیت قوای سه‌گانه» رفتند اما این طرح نیز با مخالفت‌های زیادی روبه‌رو شد. ابتدا مجمع تشخیص زیر بار طرح جدید شفافیت که این نهاد سیاسی را نیز شامل می شد، نرفت و بعدتر مشخص شد دولت رئیسی هم حاضر به تن دادن به این شفافیت نیست. همین مخالفت ها نیز کار را به جایی رساند که بخش های ذیل شفافیت یکی بعد از دیگری مستثنی شدند و بنا بر برخی روایت ها چیز زیادی از آن شفافیت قوای سه گانه که مدنظر نمایندگان طراح بود، باقی نماند.
در جلسه امروز مجلس نیز برخی دیگر از ایرادات شورای نگهبان به طرح شفافیت قوای سه گانه مرتفع شد. در همین راستا، خبرگزاری خبرآنلاین به سراغ نمایندگان مجلس یازدهم رفت تا جزئیات ایرادات شورای نگهبان به این طرح را جویا شود.
شهریار حیدری، نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین از ضرورت شفاف بودن قوای مقننه و قضائیه روایت کرد و گفت: «دولت، دستگاه قضائی و در کل قوای سه‌گانه شامل طرح شفافیت می‌شود، البته اگر این طرح نبود مجلس شفاف بود.» این در حالی است که محمدرضا صباغیان، عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها، از مستثنی شدن قوه قضائیه در طرح شفافیت قوای سه‌گانه خبر داد.
جامعه نیازمند شفافیت مالی قوای سه‌گانه استشهریار حیدری، نماینده کرمانشاه، در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین، با اشاره به بررسی ایرادات طرح شفافیت قوای سه‌گانه، بیان کرد: «در بحث شفاف‌سازی قوای سه‌گانه قرار بر این شد که رویکردها، عملکردها و اموال اشخاصی که در سطوح مختلف مدیریت هستند، شفاف باشد چرا که این مسئله نیازمند فضای فعلی جامعه ما است و انجام آن ضرورت دارد. این رویه در مجلس جاری و سازی است اما هنوز در قوه قضائیه و قوه مجریه اجرایی و عملیاتی نشده است.»
وی ادامه داد: «در این طرح تلاش شده که بقیه قوا همانند مجلس شفاف باشد، بخصوص آنکه اموال نمایندگان توسط دستگاه قضایی ثبت و ضبط می‌شود، اما دستگاه قضایی و اجرایی هم باید اینکار را انجام دهند و ایرادات مطرح شده برای شفاف‌تر شدن نهادها است.»
شفافیت زمانی قابل اجرا خواهد بود که در رأس، اجرایی و عملیاتی شودنایب رئیس اول کمیسیون امنیت ملی، در پاسخ به این سوال آیا شورای نگهبان مستثنی شدن وزرا و هیأت رئیسه مجلس را در طرح شفافیت قوای سه‌گانه تایید کرده است، گفت: «خیر، شورای نگهبان آن را تایید نکرده و نخواهد کرد،چرا که اگر روسای قوای سه‌گانه شفاف نباشند، بقیه نیز از آن تبعیت نخواهند کرد. شفافیت زمانی قابل اجرا خواهد بود که در رأس، اجرایی و عملیاتی شود و الا قابل اجرا نیست.»
وی گفت: «من اعتقاد دارم که برخی طرح‌ها نیازمند شفاف شدن در مجلس هستند اما شفاف‌سازی برخی از آرا و طرح‌ها باعث تقلیل نمایندگان می‌شود و این یکی از ایراداتی است که در این طرح وجود دارد. من مشاهده کردم که در برخی از موارد نمایندگان به طرحی صرفا به خاطر آنکه باعث افزایش آراء یا کاهش آرا می‌شود، رأی می‌دهند. یک مقداری باید دست نمایندگان برای رأی دادن بازتر می‌شد تا بتوانند به صراحت به یک طرح یا لایحه رأی بدهند و اثرگذار باشند. دستگاه‌های دیگر قطع به یقین باید شفاف‌تر باشند چرا که اگر تخلفی در دستگاه‌های حوزه اجرایی و قوه مقننه است مشخص شود.
مجلس شفاف بود اگر...حیدری گفت: دولت، دستگاه قضائی و قوای سه‌گانه شامل طرح شفافیت می‌شود، البته اگر این طرح نبود مجلس شفاف بود.
نائب رئیس اول کمیسیون امنیت ملی، با اشاره به شعارهای نمایندگان مجلس یازدهم درباره تصویب طرح شفافیت، خاطرنشان کرد: «طرح شفاف‌سازی برای اولین بار در این مجلس به تصویب رسید و نهایی شد. طرح شفاف‌سازی هم حسن‌هایی دارد و هم آسیب‌هایی، حسن این طرح این است وقتی به طرحی رأی داده می‌شود، شفاف است، اما معایب آن این است که زمانی که طرح یا لایحه‌ای به صحن می‌آید، نماینده‌ای ممکن است با آن موافق نباشد اما اگر ببیند سبب کاهش رأی می‌شود، ممکن است به آن رأی بدهد و قدرت اختیار را از مجلس گرفته شده است. اما اجرای این طرح برای قوه مجریه و قوه قضائیه ضرورت دارد.»
قوه قضائیه از طرح شفافیت قوای سه‌گانه مستثنی شد؟از سوی دیگر محمدرضا صباغیان، عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین، با اشاره به بررسی ایرادات طرح شفافیت قوای سه‌گانه بیان کرد: «ایرادات حول استثنا کردن بعضی از دستگاه‌ها و افراد از مجموعه قانون شفافیت بود.»
وی در پاسخ به این سوال که چه نهادهایی در طرح شفافیت قوای سه‌گانه مستثنی شدند، گفت: «باید مجموعه اینها را ببینید، نهادهایی مانند قوه‌قضائیه و دستگاه‌های دیگر.»
نماینده بافق و مهریز در پاسخ به سوالی درباره اینکه قوه قضائیه از طرح شفافیت قوای سه‌گانه مستثنی شده است، بیان کرد: «مواردی درباره مستثنی شدن قوه‌قضائیه و برخی دیگر از دستگاه‌ها مانند مجمع تشخیص مطرح شد که باید بررسی شود.»
وی با اشاره به شعارهای نمایندگان مجلس یازدهم درباره تصویب طرح شفافیت گفت: «مجلس به آن شفافیت مالی که مردم انتظار داشتند، توجهی کرد و شفافیت آرا را هم به شکل ناتمام رها کرد.»
27215
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900986
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت